Afscheid in het café

De melding komt van de politie. Onderweg van zijn stamkroeg naar huis is hij onwel geworden. Het ziekenhuis redde hij niet meer, hij overleed op de weg daar naar toe.

Hij heeft een zoon en een dochter, maar al jaren is er geen contact meer. Zijn leven is het café en daar heeft hij zijn vrienden.  Alleen, maar niet eenzaam dus. Omdat er een verzekering is, die de kosten kan dekken van een eenvoudige uitvaart, kan ik voorbereidingen treffen. De politie gaat intensief op zoek naar de kinderen.  

Verbroken familieband

In de avond gaat de telefoon. Het is zijn dochter. In tranen vertelt ze me het verhaal van de verbroken familieband. Ook met haar broer is het contact al jarenlang niet meer in stand. Ze weet niet eens waar hij woont. Toch wil ze hem opsporen.

Ik vertel haar wat ik in gang heb gezet. De vrienden van het café willen we de gelegenheid geven om afscheid te nemen. Ze is het met me eens, maar wil daar niet bij zijn. We brengen hem over naar het rouwcentrum en ik heb contact met de eigenaar van het café. Hij is blij met de mogelijkheid om samen met de andere gasten nog eenmaal afscheid van hun vriend te nemen. Daarna willen ze zelf met elkaar in het café hem herdenken. Ik leg een register bij de rouwkamer neer.

Dag van de crematie

2 dagen later is de dag van de crematie. Een dienst is er niet. Ik ben op tijd bij het rouwcentrum omdat ik daar met de dochter heb afgesproken. Ik denk aan de avond ervoor. Ruim 50 mensen hebben gisteren avond afscheid genomen. Zijn leven van de laatste jaren was zeker niet eenzaam.

Als ik de deur van de rouwkamer open, staat zijn dochter daar. Met tranen in haar ogen stelt ze me voor aan de man die zijn arm om haar heen heeft geslagen. Haar broer… ze heeft hem gevonden.

Afscheid nemen op eigen manier

Ik ben blij dat ze dit laatste moment samen bij hun vader zijn. Ik geef ze alle tijd om op hun eigen manier afscheid te nemen. Ik wacht rustig op de gang en hoor ze praten en vertellen. Ik hoor ze huilen en bekentenissen afleggen. Als ze vertrekken uit het rouwcentrum zie ik aan ze dat ze elkaar niet meer uit het oog zullen verliezen. Zo brengt de dood ook bij elkaar.